14

"視之不見名曰夷， 聽之不見名曰希， 搏之不得名曰微。 此三者不可致詰， 故混而為一。 其上不皦， 其下不昧。 繩繩不可名， 復歸於無物。 是謂無狀之狀， 無物之象， 是謂惚恍。 迎之不見其首， 隨之不見其後， 執古之道，以御今之有， 能知古始，是謂道紀。"

"Görmək tək baxmaq deyil – daxilən dinc olub ətrafa qovuşmaq deməkdir Eşitmək tək qulaq asmaq deyil – daxilən sakit və boş qalmaq deməkdir Mənimsəmək tək ani anlamaq deyil – zərrə bə zərrə, elə bil özündən gizlin, dərk edib qəbul etmək deməkdir Bu üç qaydanın nəticəsi onların kökü ilə birdir – vahiddir Nədir ki o vahid həqiqət? Zirvəsi nur tanımır Dibi deyil zülmət Sezilməz hərəkəti, lakin ani olsa da belə dayanmır əbədi Adlanılmazdır və hər an yenə də yoxluğa qayıdır Buna deyərəm: formasızlıq forması, vücudsuz vücud Bu surətə deyərəm: mübhəm və qeyri müəyyən Rastlaşıram onunla, lakin üzünü görmürəm Təqib edirəm – lakin arxasını görmürəm Qədim bu yoldan bərk tutsan Gərçəyin açarsan tam sirrini Varlığın duyarsan mənbəyini Buna deyərlər yolun özülü"

"Глеäам го, но не го вижäам, затова отсъжäам: невиäимо е. Ослушвам се, но не го чувам, затова твърäя: безмълвно е. Опитвам се äа го уловя, през пръстите ми преминава, затова го мисля за най-малко. Не се опитвам äа узная кой е неговият източник, защото като него няма äруго. Върхът му не е осветен, низините не са затъмнени. То е безкрайно и без име. Иäва от небитието и се връща пак в утробата му. Казват: то е форма, но без форма, образ, но лишен от същност. Затова го опреäелят като неясно и мъгливо. Срещам го - не съзирам никакво лиöе, вървя поäире му - не вижäам неговия гръб. О, старинно Äао! Чрез тебе овлаäявам съществуващите вещи и узнавам äревното начало. Това се назовава принöипът на Äао."

"To, na co se dívám a nevidím, toho pojmenovatelnost nazývám to “nejrozptýlenější”, to, co poslouchám a neslyším, toho pojmenovatelnost nazývám to "nejnezřetelnější”, to, na co sahám a nedotýkám se, toho pojmenovatelnost nazývám to “nejminimálnější”. Ale tuto trojitost je nemožné nijak konkrétně pochopit! Protože její různost tvoří univerzálnost, její nejvyšší výška neoslepuje svojí září, její nejhlubší hloubka nezatemňuje svojí temnotou. Je to spletitost, která se nedá pojmenovat! Vždy znovu a znovu se navrací do nebytí. Do toho, čemu se říká “beztvará tvářnost nebytí”, do těch podob věcí, o kterých se dá říci, že jsou absolutně rozplynuté. Kráčíš tomu naproti a nevidíš toho hlavu, sleduješ to zezadu a nedohlédneš toho ukončení. Přidrž se Cesty minulosti, aby si se vyznal v přítomnosti! A schopnost poznávání počátků minulosti, to nazývám “pamětí Cesty Tao”!"

"Se! Det kan ikke ses - det er uden form. Lyt! Det kan ikke høres - det er lydløst. Grib! Det kan ikke fattes - det er ubegribeligt. Disse tre foreteelser kan ikke afgrænses, derfor forenes de som udtryk for det ene. Oppefra er det ikke klart. Nedefra er det ikke dunkelt. En ubrudt tråd, som ikke kan beskrives. Det vender tilbage til det, som ikke er. Det er formen for det formløse, en åbenbaring at det, som ikke kan åbenbares, det kaldes uendeligt og ufatteligt. Når vi møder det, er det uden begyndelse. Når vi følger det, er det uden ende. Følg det urgamle Tao. Bevæg dig i overensstemmelse med det værende. At kende den gamle begyndelse er Taos væsen."

"Man schaut nach ihm und sieht ihn nicht: Sein Name ist: Gleich. Man horcht nach ihm und hört ihn nicht: Sein Name ist: Fein. Man faßt nach ihm und ergreift ihn nicht: Sein Name ist: Klein. Diese drei kann man nicht trennen, sie sind vermischt und bilden Eines. Sein Oberes ist nicht klarer, sein Unteres ist nicht trüber. Grenzenlos quellend, man kann ihn nicht nennen, er reicht zurück ins Nicht-Wesen. Das ist es, das gestaltlose Gestalt heißt, und das bildloses Bild heißt. Das ist es, das Unsichtbarkeit heißt: Ihm entgegenkommend sieht man nicht sein Antlitz, ihm folgend sieht man nicht seine Rückseite. Wer erfaßt den SINN des Alten, kann damit beherrschen das Sein des Heute und kann die Uranfänge erkennen: Das ist des SINNS durchgehender Faden."

"Αν το αναζητήσεις με το βλέμμα, δεν θα το δεις. Αν το αφουγκραστείς, δεν θα το ακούσεις. Αν απλώσεις το χέρι σου προς αυτό, δεν θα το πιάσεις. Από επάνω, δεν είναι λαμπερό. Από κάτω, δεν είναι σκοτεινό. Επιστρέφει όλα τα πράγματα στη ρίζα τους, Εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτε. Όταν το συναντάς στο δρόμο, δεν βλέπεις πού αρχίζει. Όταν το ακολουθείς, δεν βλέπεις πού τελειώνει. Δεν μπορείς να το γνωρίσεις, Αλλά μπορείς να το ζήσεις. Απλά κατανόησε από πού προέρχεσαι: Αυτή είναι η ουσία της Σοφίας."

"We look at it and do not see it; Its name is The Invisible. We listen to it and do not hear it; Its name is The Inaudible. We touch it and do not find it; Its name is The Subtle (formless). These three cannot be further inquired into, And hence merge into one. Going up high, it is not bright, and coming down low, it is not dark. Infinite and boundless, it cannot be given any name; It reverts to nothingness. This is called shape without shape, Form without objects. It is the Vague and Elusive. Meet it and you will not see its head. Follow it and you will not see its back. Hold on to the Tao of old in order to master the things of the present. From this one may know the primeval beginning (of the universe). This is called the bond of Tao."

"Lo que se mira pero no se ve Se llama lo suave. Lo que se escucha pero no se oye Se llama lo imperceptible. Lo que se arrebata pero no puede asirse Se lama lo diminuto. Estos tres no pueden comprenderse, Por lo tanto se funden en uno. En lo que atañe al Uno, que se eleve no es la luz, Que descienda no es la oscuridad. Incesante, innombrable, Una vez más vuelve a la nada. Por lo tanto se lo llama la forma sin forma, La imagen de la nada. Por lo tanto se dice que es ilusorio y evasivo. Acercándosele, no se le ve la cabeza, Siguiéndolo por detrás, no se le ve el trasero. Guiándose por el Tao de antaño Para manejarse en el mundo de hoy. Poder conocer el principio de lo antiguo Es conocer el hilo del Tao."

"Vaatad teda – ei näe: tema nimi on “tilluke”. Kuulad teda – ei kuule: tema nimi on “vagur”. Katsud teda – ei tunne: tema nimi on “tasane”. Need kolm jäävad lõpuni uurimata – nii nad sulavad kokku, on üks. Ülalt pole valge, alt pole pime; piiritu-rajatu, talle pole nime. Tuleb tagasi sinna, kus pole midagi. Temast öeldakse – märgita märk, eimillegi kuju; temast öeldakse – asjade hägu. Tuled talle vastu – ei näe pead; käid tema järel – ei näe selga. Hoiad muistsest Taost – juhid praegusi asju; jaksad teada muistset algust – seda hüütakse Tao lõng."

"نگاه كنيد و نمي توانيد آن را بيابيد. گوش كنيد و نمي توانيد آن را بشنويد. سعي كنيد و نمي توانيد به آن دست يابيد. بالا ؛ آن واضح نيست. پايين ؛ آن تاريك نيست. يكپارچه، بي نام، به مأواي هيچ باز مي گردد؛ جايي كه همه شكل ها را در بر مي گيرد، شكلِ بي شكل، ظريف، ماوراي درك. به آن نزديك شويد و آغازي ندارد. آن را دنبال كنيد و پاياني ندارد. نمي توانيد آن را بشناسيد ولي با سادگي در زندگي خود مي توانيد آن شويد. بدانيد از كجا آمده ايد؛ اين عصاره ي خرد است."

"I. Tasaisuus on se, mitä ei voi nähdä sitä katsellessa. H. Hiljaisuus on se, mitä ei voi kuulla sitä kuunnellessa. V. Harvinaisuus on se, mihin ei voi koskea sitä yrittäessä. Nämä kun ovat erottamattomat toisistaan, voi niitä pitää ykseytenä — IHV=Tao.* Se ei ole valaistu ylhäällä eikä pimeä alhaalla. Ääretön toiminnassaan, se on kuitenkin nimetön. Lähtien ulos se menee itseensä. Tämä on ilmenemättömän ilmeneminen, ei-olevaisen muoto. Tämä on mittaamaton mysteerio. Sen edellä käytäessä, ei sen kasvoja näy; sitä seuratessa ei sen selkää huomaa.** Kuitenkin elämänsä ohjaaminen Taon vanhan tiedon mukaan on tien löytämistä."

"En regardant, on ne le voit pas, car il est non-­visible. En écoutant, on ne l’entend pas, car il est non-sonore. En touchant, on ne le sent pas, car il est non-palpable. Ces trois attributs ne doivent pas être distingués, car ils désignent un même être. Cet être, le Principe, n’est pas lumineux en dessus et obscur en dessous, comme les corps matériels opaques, tant il est ténu. Il se dévide (existence et action continues). Il n’a pas de nom propre. Il remonte jusqu’au temps où il n’y eut pas d’êtres autres que lui. Superlativement dépourvu de forme et de figure, il est indéterminé. Il n’a pas de parties ; par devant on ne lui voit pas de tête, par derrière pas d’arrière-train. C’est ce Principe primordial, qui régit tous les êtres, jusqu’aux actuels. Tout ce qui est, depuis l’antique origine, c’est le dévidage du Principe."

"גבולות חושים בהכרת הדאו שמים כאלה מגבלות: אין שמיעתו כי הוא מעבר למרחב צלילים אין בו להתבונן כי הוא מעבר למגרש ראות אין למשש כי הוא מעבר למישוש שלם הוא לא ניתן להגדרה לא בתורה לא במדע עליתו לא מביאה לאורה נפילתו לא באה עם החשכה מה־ש־בלי־שם הזה קיים קבוע וכל הזמן חוזר לאי־קיום החזרה צורה־ש־בלי־צורה דמות־ש־חסרה־תוכה מה־ש־הוא־לא־ברור או מעורפל : כל השמות לשוא מי עומד לפניו לא רואה את פניו מי־הולך אחריו לא מוצא את הסיבוב חוק דאו את כל הזמנים מייחד מי ששומר עליו שולט בהווה וכמו שהיה למקורות היקום עד החוק הזה נקרא החוט הנצחי של דאו"

"Föltekintünk rá és nem láthatjuk, mert a Tao láthatatlan. Felfigyelünk rá és nem hallhatjuk, mert a Taot érzékelni nem lehet. Utána nyúlunk, meg nem foghatjuk, mert a Tao anyagtalan. A Tao lényegének ez a háromsága el nem választható egymástól. Ez a három különböző tulajdonság egységet alkot. Felszíne nem látható, mélysége kifürkészhetetlen, örökké áradó, de megnevezni nem tudjuk, önmagától van és láthatatlan, alaktalan alak és kép nélküli kép. Láthatatlan, meg nem nevezhető, se eleje, se háta nem látható. Aki felfogja a régi mestereket, uralkodik a jelenen, mert megismerte minden idők őskezdetét, azaz megtalálta a Taohoz vezető utat."

"՛Նայում ենք նրան ու չենք տեսնում, ուսւոի ասում ենք՝ «համամասնական» է: Ականջ ենք դնում նրան ու չենք լսում ուստի ասում ենք՝ «ներդաշնակ» է: Փորձում ենք բռնել ու չենք հաջողում, ուստի ասում ենք` «աննյութական» է: Անհնար է նկարագրել այս երեք հատկություններն ունեցող գոյին, ուստի միասին նրանք կոչվում են Ուղի: ՛Սրա վերին մասը լուսավոր չէ, ն նրա ստորին մասը մութ չէ: Նրա փոխակերւպումներն անվերջ են, ն անհնար է դրանք անվանել Այն կրկին վերադառնում է, որպեսզի կրկին հեռանա: Ահա թե ինչու ենք այն անվանում Անձնության Ձն, Անտեսանելիության Նմանություն, ն նրա անունն է Աներնույթ ու Անբնութագրելի: Հանդիպում ենք նրան ու չենք ւոեսնում նրա դեմքը: Հետնում ենք նրան ու չենք տեսնում թիկունքը: Երբ այսօրվա իրողություններում կողմնորոշվելու համար առաջնորդվում ենք հին ժամանակների սկզբունքներով ն կարող ենք ընկալել այն, ինչն ընկալված է եղել շատ հնում, կոչում ենք դա` Ուղու (Դաոյի) անվերջանալի ընթացքը:"

"Kita menatap kearahnya dan kita tidak melihatnya, dan kita menamakannya “tak terlihat”. Kita menyimaknya dan kita tidak mendengarnya, dan kita menamakannya “tak terdengar”. Kita mencoba menggapainya, dan tidak dapat merangkulnya, dan kita menamakannya “yang tersembunyi”. Dengan ketiga kualitas ini, ia tidak dapat dideskripsikan dan kita mencampurkan mereka bersama dan mendapatkan “yang satu” Bagian atasnya tidak terang dan bagian bawahnya tidak kabur. Tidak berhenti dalam tindakan, tapi tidak dapat diberi nama, dan kemudian ia kembali dan menjadi hampa. Ini dinamakan bentuk dari yang tak berbentuk dan wajah dari yang tak terlihat. Ini dinamakan berlalu dan tak tertentu. Kita menemukannya dan tidak melihat depannya; kita mengikutinya dan tidak melihat belakangnya. Jika kita dapat memanfaatkan Tao yang dulu untuk mengatur hal-hal masa kini, dan dapat mengetahuinya sebagaimana ia dulu di awalnya, ini dinamakan memecahkan masalah Tao."

"Þegar við skyggnumst eftir því, festum við ekki sjónar á neinu og köllum það þess vegna litlaust. Þegar við hlustum, heyrum við ekkert, og köllum það þess vegna hljóðlaust. Þegar við þreifum, festum við ekki hönd á neinu, og nefnum það þess vegna ónáanlegt. Þessi viðhorf, sem verður ekki skynjuð, eru okkur ímynd hins Eina. Það er ekki ljóst að ofan, ekki myrkt að neðan. óþrolegt í starfi sínu, og verður ekki orðfest; það hverfur aftur í tilvistarleysið. Það er form hins formlausa, birting hins dulda, hyldýpi leyndardómsins. Þegar við mætum því, sjáum við ekki ásjóna þess; þegar við eltum það, eygjum við það ekki. Að öðlast hina fornu þekkingu á Alvaldinu og breyta samkvæmt henni — það er að vera kominn á veg lífsins."

"A guardarlo non lo vedi, di nome è detto l'Incolore. Ad ascoltarlo non lo odi, di nome è detto l'Insonoro. Ad afferrarlo non lo prendi, di nome è detto l'Informe. Questi tre non consentono di scrutarlo a fondo, ma uniti insieme formano l'Uno. Non è splendente in alto non è oscuro in basso, nel suo volversi incessante non gli puoi dar nome e di nuovo si riconduce all'immateriale. È la figura che non ha figura, l'immagine che non ha materia: è l'indistinto e l'indeterminato. Ad andargli incontro non ne vedi l'inizio, ad andargli appresso non ne vedi la fine. Attieniti fermamente all'antico Tao per guidare gli esseri di oggi e potrai conoscere il principio antico. È questa l'orditura del Tao."

"之を視れども見えず、名づけて夷と曰う。之を聴けども聞こえず。名づけて希と曰う。 之を搏てども得ず。名づけて微と曰う。此の三者は致詰すべからず。故に混じて一と為す。 其の上は＊（あきら）かならず、其の下は味からず、縄縄として名づくべからず。無物に復帰す。 是れを無状の状、無物の象と謂う。是れを惚恍と謂う。 之を迎えて其の首を見ず、之に随いて其の後を見ず。 古の道を執りて以て今の有を御む。能く古始を知る、是れを道紀と謂う。"

"보아도 보이지 않는 것, 이름하여 이라 하여 봅니다. 들어도 들리지 않는 것, 이름하여 희라 하여 봅니다. 잡아도 잡히지 않는 것, 이름하여 미라 하여 봅니다. 이 세 가지로도 밝혀낼 수 없는 것, 세 가지가 하나로 혼연일체를 이룬 상태. 그 위라서 더 밝은 것도 아니고, 그 아래라서 더 어두운 것도 아닙니다. 끝없이 이어지니 무어라 이름붙일 수도 없습니다. 결국 '없음'의 세계로 돌아갑니다. 이를 일러 '모양 없는 모양', '아무 것도 없음의 형상'이라 합니다. 가히 '황홀'이라 하겠습니다. 앞에서 맞아도 그 머리를 볼 수 없고, 뒤에서 좇아도 그 뒤를 볼 수 없습니다. 태고의 도를 가지고 오늘의 일을 처리하십시오. 태고의 시원을 알 수 있을 것입니다. 이를 일컬어 '도의 실마리'라 합니다."

"Lę bigere, nayę dîtin. Nave wę dűrbűn e. Lę guhdarî bike, nayę bihîstin. Navę wę a kęm e. Xwe diręjî wę bike, pę nayę girtin. Navę wę a hűr ű jîr e. Ev hersî kűrbűnęn bilind Nayęn pîvan. Ji lewre ew digihęjin hev bo bibin yek. Jora wę ne ronî ye ; Binę wę ne tarî ye ; Bęrawestin ew heye, nayę Bi nav kirin ű vedigere ne- tiţtbűnę. Wisa, navę wę bűye awayę bę awe, Węneya ne- tiţtî. Ev navę wę nediyarî ű tarîtiya herî mezin e. Here cem wę, tu nikarî rűyę wę Bibînî. Bide dű, tu nikarî piţta wę bibînî. Heke tu Tao a kevnar zeft bikî Tu dę bikaribî heyina anihane baţ Bixebitînî Ű despęka despękane nas bikî. Ev navę wę tayę Tao ę herî pęţiyane ye."

"Uzlūko viņu, bet nesaredz: Tā vārds ir: vienlīdzīgais. Ieklausās viņā, bet nesadzird: Tā vārds ir saskanīgais. Sniedzas pēc tā, bet nesatver, Tā vārds ir izsmalcinātais. Šos trīs nav iespējams nošķirt, Tie saplūstot veido vienu. Augšpuse tam nav skaidrāka, Apakša tam nav blāvāka. Bez gala strāvojošais; Nav iespējams to nosaukt, Līdz nebūtībai pat Tas sniedzas atpakaļ. Viņš ir tas, ko par bezformības formu sauc Un ko par bezveidības veidu dēvē. Viņš ir tas, ko par neredzamo sauc; Ja viņam pretī iet, tad neredz seju, Un, sekojot tam, neredz mugurpusi. Kas seno laiku Dao spējīgs aptvert, Var mūsu dienu dzīvi ar to pārvaldīt Un arī pirmssākumus iepazīt: Jo visam cauri strāvo Dao pavediens."

"Kijk en je ziet niets, want de Tao is voorbij de vorm. Luister en je hoort niets, want het maakt geen geluid. Grijp ernaar en je krijgt er geen grip op, want het heeft geen lichaam. Vormeloos, onhoorbaar, ongrijpbaar. Niet te bevatten en toch één geheel. Van boven onhelder, van onderen niet duister. Voortdurend beweegt het onbenoembare, een oneindige draad tot voorbij het rijk der dingen. De vorm van het vormeloze, het beeld van het beeldloze. Grenzeloos en onvoorstelbaar. Ga er voor staan en je ziet geen voorkant. Volg het en je ziet geen achterkant. Als je toegerust bent met dit tijdloze besef, dan kun je meegaan met de uitdagingen van vandaag. Als je het begin kent, dan weet je de essentie van iedere weg."

"Patrzę na nie i nie widzę, dlatego nazywam je niewidocznym. Słucham go i nie słyszę, dlatego nazywam je niesłyszalnym. Staram się je pochwycić i nie mogę, dlatego nazywam je najdrobniejszym. Te trzy są niewytłumaczalne. Dlatego łączą się one w jedno. Jego wierzch nie jest oświetlony, jego spód nie jest zaciemniony. Ono jest nieskończone i nie może być nazwane. Ono ponownie wraca do niebytu. I oto nazywają je kształtem bez kształtu, kształtem bez istoty. Dlatego nazywają je niejasnym i mglistym. Spotykam się z nim i nie widzę jego twarzy, śledzę je i nie widzę jego pleców. Trzymając się odwiecznego Tao i opanowując teraźniejszy byt, można poznać odwieczny początek. Nazywa się to nicią Tao."

"Olhamos e não vemos: o nome soa semente. Escutamos e não ouvimos: o nome soa sutil. Tocamos e não sentimos: o nome soa pequeno. Estes três não podem ser decompostos: Entrelaçados constituem um. Seu alto não é luminoso; Seu baixo não é escuro; Contínuo...não se pode nomear; Retorna ao não-ser. Isto é chamado: forma sem-forma; Imagem da não-coisa; Isto é chamado: claro-escuro; Ao encontrá-lo não se vê rosto; Ao segui-lo não se vê as costas. Voltando ao caminho antigo Poderemos reger o presente E conhecer a origem da antiguidade. Isto é: o fio condutor do Tao."

"Privind către TAO, nu se vede, se numeşte I-nevizibil. Ascultând, este vocea tăcerii ce nu se aude şi de aceea se numeşte HI-fără grai. Pipăit, deşi etern, nu se simte şi de aceea se numeşte VEI-imaterial. Aceste trei însuşiri sunt mistere de nepătruns pentru cel fără intuiţie şi ele întocmesc Unitatea Divină. Mai presus de TAO nu este lumină, dedesubt nu este umbră. E atotpătrunzător, veşnic şi fără nume. Duce toate lucrurile în nefiinţă. Este formă fără de formă, o închipuire fără de chip. Este taină de nepătruns pentru cel lipsit de înţelepciune. Nu i se vede nici faţa nici spatele; este infinit. Numai întemeiaţi pe eternul şi străvechiul TAO putem astăzi să ne desăvârşim viaţa. Cel ce cunoaşte această străveche Taină este orientat pe Suprema Cărare."

"Предмет, на который мы смотрим, но не ви­дим, называется бесцветным. (Звук, который) мы слушаем, но не слышим — беззвучным. (Предмет, который) мы хватаем, но не можем захватить — мельчайшим. Эти три (предмета) неисследимы, поэтому ког­да они смешаются между собой, то соединяются в одно. Верх не ясен, низ не темен. О, бесконечное! Его нельзя назвать именем. Оно существует, но возвращается к небытию. Оно называется формою (или видом) бесфор­менною. Оно также называется неопределенным. Встречаясь с ним, не видать лица его, следуя же за ним, не видать спины его. Посредством древнего Тао можно управлять жизнью настоящего времени. Исследовать происхождение всего (или нача­ло древности) называется нитью Тао."

"Starodavni Mojstri so bili globoki in vešči. Njihova modrost je bila nedoumljiva. Tega ni moč opisati, vse kar lahko opišemo je njihova zunanjost. Bili so pazljivi kot nekdo, ki prečka zaledeneli potok. Čuječi kot bojevniki na sovražnikovem ozemlju. Vljudni kot gostje. Tekoči kot topljiv led. Lahki za oblikovanje kot kos lesa. Sprejemljivi kot dolina. Čisti kot kozarec vode. Imaš potrpljenje, da počakaš dokler se blato ne usede in voda postane čista? Ali lahko ostaneš nepremičen, dokler se prava akcija ne pojavi sama od sebe? Mojster ne išče izpolnitve. Ne išče, ne pričakuje, je prisoten in lahko sprejme vse stvari."

"Leta efter det, det kan inte ses. Det heter det avlägsna. Lyssna på det, den kan inte höras. Den heter det sällsynta. Sträck dig efter det, det kan inte fås. Det heter det obestämbara. Dessa tre ytterligheter kan inte begripas. Därför kan de sammanfogas till ett. Dess topp är inte ljus; Dess botten är inte mörk; Det existerar oupphörligt, det kan inte namnges och det återvänder till ingenting. Sålunda kallas det den formlösa formen, Bilden av ingenting. Detta kallas det mest fördunklade. Gå den till mötes, men du kan inte se dess ansikte. Följ den, men du kan inte se dess rygg. Fokusera på den uråldriga Tao Så kan du föreställa dig den innevarande existensen Och var medveten om vår urtids-början. Detta har kallats Tao, begynnelsens tråd."

"Tao soyuttur ve bu sebepten bir forma sahip değildir. Ne yükselirken parlaktır ne de batarken karanlık. Elle tutulamaz ve ses çıkarmaz. Formsuz ya da suretsiz, varlıksız, formsuzluğun formu, tanımların ötesindedir, tarif edilemez ve anlayışımızın ötesindedir. Hiçbir isimle çağrılamaz. Önünde durduğunuzda bir başlangıcı yoktur; takip edildiğinde bile bir sonu yoktur. An itibarı ile (gerçekliği) vardır. Şu ana uygulayın, onu iyi takip edin ve başlangıcına ulaşın."

"Якщо дивитися на Дао — то не відразу помітиш. І тому називають Його важкопомітним. Якщо слухати Його — то не відразу почуєш. І тому називають Його нечутним. Якщо намагатися схопити Його — то не просто Його досягти. І тому називають Його невловимим. У Ньому — Ті, Хто захоплюють Собою!* Причому всі Вони злиті у Дао в Єдине. Дао — однакове вгорі і внизу. Дао — будучи безмежним за розмірами — не може бути назване ім’ям когось конкретного з Них. Вони виходять із Дао, проявляючи Кожен Свою індивідуальність — і потім знову вертаються до відсутності індивідуального прояву — в Ньому. Дао не має тілесних образів і обличчя. Тому говорять про Нього, як про приховане і таємниче. Зустрічаюся з Дао — і не бачу обличчя Його, іду за Ним — і не бачу спини Його. Строго ідучи споконвічним Шляхом перетворення себе як свідомості — можна пізнати те Вічне Начало. Цей Шлях є Шляхом до Дао."

"Thị chi bất kiến, danh viết Di. Thính chi bất văn, danh viết Hi. Bác chi bất đắc, danh viết Vi. Thử tam giả bất khả trí cật. Cố hỗn nhi vi nhất. Kỳ thượng bất kiểu. Kỳ hạ bất muội. Thằng thằng bất khả danh, phục qui ư vô vật. Thị vị vô trạng chi trạng, vô vật chi tượng. Thị vị bất hốt hoảng, nghinh chi bất kiến kỳ thủ. Tùy chi bất kiến kỳ hậu. Chấp cổ chi đạo, dĩ ngự kim chi hữu. Năng tri cổ thủy, Thị vị đạo kỷ."