Being different from ordinary men

"絶學無憂。 唯之與阿， 相去幾何。 羙之與惡， 相去何若。 人之所畏， 不可不畏。 荒兮其未央。 衆人熙熙， 若享太牢， 若春登臺。 我獨魄兮其未兆， 若嬰兒之未咳。 儡儡兮其不足以無所歸。 衆人皆有餘， 我獨若遺。 我愚人之心也哉。 沌沌兮， 俗人皆昭昭， 我獨若昏。 俗人皆， 我獨若閔閔。 淡兮其若海， 飄兮似無所止。 衆人皆有以， 我獨頑且圖。 吾獨欲異於人， 而貴食母。"

"Necháme-li učení, jsme bez zármutku. Wei s ngo liší se od sebe, jak málo, šen s ngo liší se od sebe, jak velice! Čeho se lid bojí, toho nemožno se nebáti. Jaká spousta, ač nedosáhlo to posud vrcholu! Množství lidu je samá veselost, jako když obětují býka, anebo když vystupují zjara na rozhlednu. Já jediný jak jsem klidný, nemaje doposud známky toho, jako se novorozeně ještě neusmívá. Kterak potácím se semo tamo, jako bych neměl kam se obrátiti! Lidé mají vesměs nadbytek, co já jediný jsem, jako bych byl vše za sebou zanechal. Kterak jest hloupého člověka srdce mým, věru! Jak popleten jsem já! Obyčejní lidé jsou samá osvěta, jen já jsem jako ve tmách, obyčejní lidé jsou vyzkoušeni, jen já jsem těžkopádný. Jak jsem zmítán, jako moře, jak jsem těkavý, jako bych neměl kde stanouti! Lidé mají vesměs, k čemu jsou, jen já jediný jsem zabedněný, jako venkovan. Já jediný liším se od ostatních a tak ctím živící matku."

"Wer das Lernen aufgibt, hat keinen Kummer. «Ja» und «Jawohl», wie wenig unterscheiden sie sich! Gut und Böse, wie sehr unterscheiden sie sich! Was die Menschen fürchten, kann man nicht nicht-fürchten. Die Verfinsterung, o daß sie noch nicht aufhört! Die Menschen strahlen vor Lust, wie bei der Feier großer Feste, wie bei Ersteigen von Anhöhen im Frühling: Ich allein liege still, noch ohne Anzeichen, wie ein Kindlein, das noch nicht lächelt. Ich lasse mich treiben wie einer ohne Heimstätte. Die Menschen haben alle Überfluß: Ich allein bin wie ausgeleert. Oh, ich habe eines Toren Herz!, ich bin so verwirrt! Die gewöhnlichen Menschen sind sehr erleuchtet: Ich allein bin wie verfinstert. Die gewöhnlichen Menschen sind sehr geläutert: Ich allein bin ganz trübe. Flutend wie das Meer, umhergetrieben ohne Aufenthalt. Die Menschen sind alle brauchbar. Ich allein bin schwerfällig und ungeschickt. Ich allein bin anders als die Menschen, aber ich ehre die nährende Mutter."

"When we renounce learning we have no troubles. The (ready) 'yes,' and (flattering) 'yea;'-- Small is the difference they display. But mark their issues, good and ill;-- What space the gulf between shall fill? What all men fear is indeed to be feared; but how wide and without end is the range of questions (asking to be discussed)! The multitude of men look satisfied and pleased; as if enjoying a full banquet, as if mounted on a tower in spring. I alone seem listless and still, my desires having as yet given no indication of their presence. I am like an infant which has not yet smiled. I look dejected and forlorn, as if I had no home to go to. The multitude of men all have enough and to spare. I alone seem to have lost everything. My mind is that of a stupid man; I am in a state of chaos. Ordinary men look bright and intelligent, while I alone seem to be benighted. They look full of discrimination, while I alone am dull and confused. I seem to be carried about as on the sea, drifting as if I had nowhere to rest. All men have their spheres of action, while I alone seem dull and incapable, like a rude borderer. (Thus) I alone am different from other men, but I value the nursing-mother (the Tao)."

"Cuando se elimina el estudio, desaparecen las preocupaciones. Entre el sí y el no, ¿qué diferencia existe? Entre el bien y el mal, ¿cuál es la diferencia? Yo soy temido por los demás, y tampoco puedo no temerlos. ¡Cuán grande es su vaguedad, que no conoce límites! Las gentes desbordan de alegría, como si participaran en el da lao, como cuando se asciende a las terrazas de la primavera. Yo, en cambio, indiferente de nada me preocupo; semejo a un recién nacido que aún no sabe reír. Cansado, como quien no tiene a donde ir. Las gentes viven en la abundancia. Mi espíritu es el de un estúpido, ¡tan vago y confuso está! Los hombres vulgares son brillantes, ¡yo solo me encuentro en tinieblas! Los hombres vulgares poseen claras ideas, ¡sólo yo no salgo de mi perplejidad! Impreciso, como el mar. Difuso, como lo que nunca se detiene. Las gentes todas tienen fines precisos, sólo yo soy estúpido y despreciable. Yo deseo ser diferente de los demás, y por eso aprecio a la madre que alimenta."

"Renoncez à l'étude et vous connaîtrez la paix. Entre oui et non la frontière est bien mince. Le bien et le mal sont entremêlés. La peur qu'éprouve le commun des mortels ne doit pas effleurer votre cour. Les hommes courent aux festins de la vie. Ils cueillent les fleurs du printemps, du printemps qui annonce la vie. Mais moi seul reste calme, étranger au tumulte, comme le nouveau-né qui n'a pas encore souri. Je suis seul. Immobile. Je parais démuni de tout, je parais ignorant, je parais abandonné, sans but, sans logis. La multitude s'affaire à accroître ses biens. Moi seul ne possède rien. L'homme de la foule a des idées sur tout. Moi seul hésite. L'homme de la foule est actif, efficace. Seul, je reste immobile. Je regarde sans voir. Mes pensées, égarées, m'échappent pour danser, dans les nuages et le vent, parmi les vagues de l'océan. La multitude des hommes s'affaire, réalise, construit. Je demeure absent, délaissé, inutile. Et pourtant, mes haillons cachent la plus grande des richesses. Seul, je diffère des autres. Je suis l'enfant de la Mère universelle. L'enfant du Tao."

"Ha nem lenne többé tanulás, nem létezhetne bánat sem. Az "igen" és a "jól van" között voltaképpen mi a különbség? S a jó meg a rossz között mily nagy a különbség! Amitől az emberek tartanak, attól bizony tartani kell. Ó, mily zűrzavaros (a világ)! Még nincsen közepe [nincs látható rendje]! A sokaság emberei ragyognak, mintha éppen a Nagy Áldozatot (taj-lao) mutatnák be, vagy éppen a Tavasz-toronyba (csun-taj) igyekeznének felfelé. Csak én vagyok mozdulatlan, jósjelet sem adva magamról! Akárcsak az újszülött, aki még nem is mosolyog. Fáradtan bolyongok, mint akinek nincs hova megtérnie! Az embereknek mind van fölöslegük is, csak én vagyok olyan, mint aki elvesztette mindenét. Valóban, az én szívem az ostoba emberek szíve! Ó mily zűrzavar! A közönséges emberek (szu-zsen) ragyognak, csak én vagyok maga a homály. A közönséges emberek egyre fürkésznek-kutatnak, csak én vagyok mindig egykedvű. Ó, nyughatatlan vagyok, miként a tenger, és hányódom egyre, mintha sose lenne megállásom! Minden embernek van mivel foglalkoznia, csak én vagyok buta és semmirekellő. (Mert) csak én vagyok más, mint a többi ember: én az Anyából való táplálkozást tartom a legtöbbre."

"smetti di studiare e sarai senza preoccupazioni la lieve differenza tra un sí e un altro sí la grande differenza tra il bene e il male se si debba temere ciò che altri temono di questo arido deserto non si viene mai a capo tutti sono contenti come alla festa del sacrificio del bue come se salissero sulla torre degli spiriti in primavera io solo resto indifferente e senza desideri come il neonato ancora senza espressione smarrito come chi non ha casa dove andare tutti possiedono troppo io solo sembro non avere nulla io cuore d’idiota scemo perfetto scemo gli altri sono illuminati io solo sono nell’oscurità gli altri sono lungimiranti io solo sono miope io indifferente come mare piatto inconsistente come vento fugace tutti sanno cosa fare io solo sono impacciato come un contadino io diverso dagli altri io che mi nutro della madre"

"Renuntând la cauza durerii, durerea încetează. Fie că spui “Da” sau “Nu” este tot o relativitate. Fie că ceva este considerat “Bun” sau “Rău”, Starea lor relativă rămâne. Dacă alții se tem de ceva, Este oare îndreptățit să ne temem și noi ? Realitatea poate fi cu totul alta. Oamenii lumii vor continua să se căsătorească, Să facă sărbători și petreceri. Urmând Calea Tao eu sunt fără de dorinți, Ca un prunc care nu știe nici măcar să se bucure. Fără certitudini, fără nimic al meu. Oamenii lumii doresc să aibă lucruri, Eu n-am nimic, pot fi numit nebun. Alți oameni par că știu multe, Eu par simplu și nu atrag pe nimeni. Pentru alți oameni deosebirile sunt clare, Numai eu văd totul ca întreg. Par fără țel, ca valul mării dus, Bătut de vânt, par că ajung niciunde. Alți oameni au un țel, doar eu nu văd niciunul. Sunt diferit de alții pentru că sunt pe Calea Tao."

"Когда будет уничтожена ученость, тогда не будет и печали. Как ничтожна разница между обещанием и лестью и как велика разница между добром и злом! Надо избегать того, чего люди боятся. О! Как хаотичен [мир], где все еще не установлен порядок. Все люди радостны, как будут присутствуют на торжественном угощении или празднуют наступление весны. Только я один спокоен и не вставляю себя на свет. Я подобен ребенку, который не явился на свет. О! Я несусь! Кажетяс, нет места, где мог бы остановиться. Все люди полны желаний, только я один подобен тому, кто отказался от всего. Я сердце глупого человека. О, как оно пусто! все люди полны света. Только я один подобен тому, кто погружен во мрак.Все люди пытливы, только я один равнодушен. Я подобен тому, кто несется в мирском просторе и не знает, где ему остановиться. Все люди проявляют свою способность, и только я один похож на глупого и низкого. Только я один отличаюсь от других тем, что вижу основу в еде."

"Rũ tục học, sẽ quên lo lắng, Dạ với ơi khác đặng bao lăm. Dữ lành khác độ mấy tầm, Cái điều người sợ, bình tâm được nào. Nhưng chẳng nỗi ra vào hốt hoảng, Lo thì lo nhưng chẳng bàng hoàng. Người vui như hưởng cỗ bàn, Vui như trẩy hội đăng đàn tiết xuân. Riêng ta nín lặng tần ngần, Như tuồng trẻ nít chưa phân biệt gì. Ta ngơ ngẩn biết đi đâu tá, Người giàu sang, ta há bị quên! Lòng ta ngu độn thấp hèn, Người đời sáng suốt, sao riêng ta đần. Người xét nét, biện phân mọi lẽ, Chỉ riêng ta quạnh quẽ, trong suông. Mênh mang trên mặt trùng dương, Mặc cho gió cuốn, sóng vương không ngừng. Ai cũng có chỗ dùng lợi ích, Chỉ riêng ta thô kệch ương gàn. Nay ta sống khác nhân gian, Vì ưa sữa «mẹ muôn ngàn thụ sinh»."