20

"絕學 無憂。 唯之與阿，相去幾何。 善之與惡，相去若何。 人之所畏，不可不畏。 荒兮其未央哉！ 眾人熙熙， 如享太牢， 如春登臺。 我獨怕兮其未兆， 如嬰兒之未孩。 乘乘兮若無所歸。 眾人皆有餘， 而我獨若遺。 我愚人之心也哉， 沌沌兮。 俗人昭昭， 我獨若昏。 俗人察察， 我獨悶悶。 忽兮若海， 漂兮若無所止。 眾人皆有以， 而我獨頑 似鄙。 我獨異於人 而貴食母。"

"Hörmətlə nifrətin arasında böyükmü fərq var? Şərlə Xeyiri ayırd etmək mümkündürmü asanca? Ölüm və təklikdən hamı qorxur, lakin onlar labüd müqəddəratdır Həqiqətən isə tarazsızlıq, şübhə dəryası qat-qat dəhşətlidir Ey izdiham, kefdəsən şənlikdəsən, elə bil ki Novruz gəlib ya qurban bayramıdır... Tək mənəm süst, sakit – elə bil heç doğulmayıb arzum Bənzərəm gülməyə öyrənməmiş hələ körpəyə Məyus olmuş bikəs, səfil sərsəriyə oxşaram – nə çatası məqsəd, nə dönəsi yerim var Hamının arzusu – bolluqdur, arzusu da bol Mən sə aldığımı həmən paylayıb saçıram Qəlbim – dəli qəlbidir, mən sə divanə Dünya əhli üçün dünya aydın aşkardır Mən sə fağır, avam və aləmim torandır Dünya əhli təcrübəlidir, maraqlıdır Mən sə ancaq laqeyd, təfavütsüzəm Bir lal axın kimi sakit, küləyin əsməsi kimi hədsizəm Hərənin peşəsi, işi, bir sahəsi var Tək mən sahələrin sərhədində tam faydasızam Başqalardan tək mən fərqli olsam da lakin Hər cür (kobud, zərif) qida yetişdirən Dayə - ana təbiətin - ağuşundan çıxmazam"

"Откажем ли се от учеността, ще изчезне и скръбта. Колко слабо е различието помежäу äаäената äума и лъжата и колко силно е различието межäу äоброто и злината. Избягвайте това, от което хората се плашат. О, колко е размирен този неуправен свят. Хората са раäостни, сякаш са на пир, или празнуват пролетта. Само аз съм тих и не се натрапвам. Аз приличам на роäено бебе. Като безäомник, който няма място за почивка. Всички хора са препълнени с желания. Само аз не искам нищо. Човек със глупаво сърöе. О, колко празно е то. Всички хора носят светлина аз - еäинствен - тъна в мрак. Навреä се срещат любознателни но аз съм равноäушен. Все еäно се рея в морския простор, без äа знам къäе ще спра. Всички хора проявяват своите способности. Еäинствен аз приличам на глупак и неäостоен. Отличавам се от äругите по това, че öеня Прироäата."

"Skoncujme s učeností a bude po starostech! Jedinečné a mnohé navzájem odstraňovat – na co? Dobré a zlé navzájem zahánět – na co? Vždyť čeho se jednou člověk bojí, toho se už nedokáže nebát! Ach, kolik neuvážeností a konce jim není! Davy se valí, vlna za vlnou, jako kdyby chodili s požitkem se zúčastňovat krvavých obřadů v obětních ohradách, jako kdyby chodili s požitkem se zúčastňovat slavnostních jarních obětí na obřadných terasách! Ó, jen já jediný jsem lhostejný a nikam nepospíchám, jako novorozeně co ještě není ani dítětem! Jsem lhostejný, jako kdybych už netoužil se nikam navracet! Davy se pachtí po nadbytku, jen já jediný bychse všeho nejraděj zbavil! Moje myslje jako mysl prosťáčka. Ó, jak je neupřená na nic! Ostatní lidé jsou přemoudřelí, jen já jediný jsem jako zaslepený! Ostatní lidé se pachtí po vědomostech a věcem se chtějí dostat na kloub, jen já jediný jsem zasněný a od všeho odpoutaný! Ó, jak nekonečně klidný jsem, jako oceán, ó, jak vítr na vrcholcích hor, kterého už nic nezastaví! Davy lidí touží mít vše kvůli něčemu, jen já jediný jsem tvrdohlavý, jako kdybych šel hlavou proti zdi! Já jediný jsem jiný než ostatní?! Protože si vážím Matky – Živitelky!"

"Afskaf al lærdom, og du vil være fri for bekymringer. Er der forskel på ja og nej? Er der forskel på godt og ondt? Skal jeg respektere, hvad andre respekterer? Det er tåbeligt! Nogle er optaget af den store offerfest. Om foråret går nogle tur i parken og kravler op i tårnet. Jeg alene driver omkring uden at vide, hvor jeg er. Jeg er som et lille barn, der endnu ikke kan smile. Jeg alene er uden noget hjem. Andre har mere, end de behøver; jeg alene har intet. Hvor tåbelig er jeg ikke! Hvor enfoldig! Andre glimrer ved kløgt, jeg alene lever formørkelse. Andre er vågne og dygtige, jeg alene er sløv og dum. Jeg er som havet, jeg bølges af sted, uden mål og med, som den rastløse vind. Andre har noget at udrette, jeg alene er ubrugelig og til besvær. Jeg alene er ikke som de andre, fordi jeg ærer og næres af den store moder."

"Gebt auf eure Gelehrsamkeit: so werdet ihr frei von Sorgen! Zwischen Ja und Jawohl: was ist da für ein Unterschied? Zwischen Gut und Böse: was ist da für ein Unterschied? Was aber alle verehren, das darf man nicht ungestraft bei Seite setzen. O Einöde, habe ich noch nicht deine Mitte erreicht? Die Menschen der Menge sind strahlend, wie bei der Feier großer Feste, Wie wenn man im Frühling auf die Türme steigt: Ich allein bin unschlüssig, noch ohne Zeichen für mein Handeln. Wie ein Kindlein, das noch nicht lachen kann! Ein müder Wanderer, der keine Heimat hat! Die Menschen der Menge leben alle im Überfluß: Ich allein bin wie verlassen! Wahrlich, ich habe das Herz eines Toren! Chaos, ach Chaos! Die Menschen der Welt sind hell, so hell: Ich allein bin wie trübe! Die Menschen der Welt sind so wißbegierig: Ich allein bin traurig, so traurig! Unruhig, ach, als das Meer! Umhergetrieben, ach, als einer der nirgends weilt! Die Menschen der Menge haben alle etwas zu tun: Ich allein bin müßig wie ein Taugenichts! Ich allein bin anders, als die Menschen: Denn ich halte wert die spendende Mutter."

"Σταμάτα να σκέφτεσαι υπερβολικά, Επειδή αυτό οδηγεί στη θλίψη. Τι διαφορά έχει το Ναι από το Όχι; Τι διαφορά έχει η επιτυχία από την αποτυχία; Το νόημα έχει να τιμάς ό,τι τιμούν κι οι άλλοι, Και να φοβάσαι ό,τι φοβούνται; Ανοησία! Οι άνθρωποι ντύνονται χαμόγελα Σαν να πηγαίνουν σε καρναβάλι. Μόνο εγώ παραμένω ατάραχος κι ανέκφραστος Σαν μωρό που δεν ξέρει ακόμα να χαμογελάει. Οι άλλοι έχουν ό,τι χρειάζονται, Αλλά εγώ δεν έχω τίποτε. Περιπλανιέμαι σαν άστεγος, Και το μυαλό μου είναι άδειο από σκέψεις κι έγνοιες, Σαν να ήμουν χαζός. Οι άλλοι δείχνουν τόσο φωτεινοί, Αλλά εγώ τόσο σκοτεινός. Οι άλλοι δείχνουν τόσο έξυπνοι, Αλλά εγώ τόσο ανόητος. Οι άλλοι δείχνουν να έχουν ένα σκοπό, Αλλά εγώ παρασέρνομαι εδώ και κει. Σαν ένα κύμα στους ωκεανούς, Και σαν τον άνεμο, Περιπλανιέμαι άσκοπα όπου με πάει το Ταό. Είμαι διαφορετικός από τους άλλους, Επειδή πίνω από το στήθος της Μεγάλης Μητέρας."

"Abandon learning and there will be no sorrow. How much difference is there between "Yes, sir," and "Of course not"? How much difference is there between "good" and "evil"? What people dread, do not fail to dread. But, alas, how confused, and the end is not yet. The multitude are merry, as though feasting on a day of sacrifice. Or like ascending a tower in the springtime. I alone am inert, showing no sign (of desires), Like an infant that has not yet smiled. Wearied, indeed, I seem to be without a home. The multitude all possess more than enough. I alone seem to have lost all. Mine is indeed the mind of an ignorant man, Indiscriminate and dull! Common folks are indeed brilliant; I alone seem to be in the dark. Common folks see differences and are clear-cut; I alone make no distinctions. I seem drifting as the sea; Like the wind blowing about, seemingly without destination. The multitude all have a purpose; I alone seem to be stubborn and rustic. I alone differ from others, And value drawing sustenance from Mother (Tao)."

"Eliminando el aprendizaje no habrá desgracia. Entre consentir y rechazar, qué distancia hay? Entre lo bueno y lo malo, qué distancia hay? Todo lo que los hombres temen No es conveniente no temer. Ah! Esta tierra salvaje, aún sin agotarse! Todo el mundo está contento Como ofrendando buey, carnero y cerdo en sacrificio, Como subiendo a las terrazas en primavera. Sólo yo estoy quieto, Como quien aún no ha comenzado, Como un recién nacido que aún no sabe reír. Abatido, como alguien que no tiene adónde regresar. Todo el mundo tiene más que suficiente, Sólo yo parezco quedar atrás. Mi mente es como la de un tonto, Tan confusa y caótica! La gente vulgar es clara. Sólo yo soy oscuro. La gente vulgar es meticulosa y puede discernir. Sólo yo estoy aturdido y embotado. Imperturbable, como el mar. Como un viento huracanado que no cesa. Todo el mundo tiene un propósito. Sólo yo soy tonto e ignorante, además de rústico. Sólo yo soy extraño entre los hombres Porque aprecio el ser alimentado por la madre."

"Olla päri, olla vastu – kui suur on nende vahe? Hea ja paha – mis vahe on nendel? Keda kardetakse, ei saa kartmata olla. Oh ilmvõimatut – otsa ei saa! Kõik inimesed rõõmutsevad-ilutsevad, otsekui ohvripeo aegu, kevadel terrassile tõustes. Mina üksi olen tasane – vaikija nagu rinnalaps, kes veel ei naerata, väsinud– nukker, nagu poleks tagasiteed. Mul on rumala meel, tume, tume. Lihtrahvas on valguses – mina üksi pimeduses. Lihtrahvas on taiplik – mina üksi segaduses, muutlik nagu meri, nagu tuulevihin, mil pole püsi. Lihtrahval on selged sihid, mina üksi põikpäine kui metslane, mina üksi olen teistsugune – mina hindan toitjat ema."

"فكر كردن را متوقف كن و مشكلاتت پايان مي يابد. چه تفاوتي ميان بله و نه وجود دارد؟ چه تفاوتي ميان شكست و پيروزي وجود دارد؟ آيا تو هم بايد آن چه ديگران مهم مي دانند، مهم بداني و آن چه آن ها دوست ندارند، دوست نداشته باشي؟ چه مسخره! ديگران بسيار هيجان زده اند، گويي در حال رژه رفتن اند. فقط من اهميتي نمي دهم، فقط من نظري ندارم، همانند نوزادي كه هنوز نمي تواند لحظه اي لبخند بزند. ديگران آن چه نياز دارند را مالك اند، فقط من هستم كه چيزي ندارم، فقط من هستم كه آواره ام؛ همانند كسي كه خانه اي ندارد. من به يك احمق مي مانم كه ذهنش به تمامي خالي است. ديگران مي درخشند، فقط من نوري ندارم. ديگران باهوشند، فقط من گنگ هستم. ديگران هدفي دارند، فقط من نمي دانم. من همانند موجي در اقيانوس سرگردانم و در بي هدف به باد مي مانم. من با مردم عادي تفاوت دارم؛ من از سينه مادرِ بزرگ شير مي نوشم."

"Jättäkää pois oppinne ja vapautukaa murehtimisesta; erotus varmuuden ja epävarmuuden välillä ei ole niinkään suuri. Auttavatko ne meitä erottamaan hyvän ja pahan? Sillä erotuksista täytyy aina pitää tarkkaa lukua.* Mutta voi! ihmiset eivät koskaan vapaudu tyhmyydestään. He ovat täynnä kunnianhimoa kuten läävän sonni on himollisuutta täynnä. Minä olen yksinäinen ujoudessani, minä olen vailla kunnianhimoa, minä olen kehittymätön kuin pieni lapsi.** Minä olen ainoastaan orpo, eksynyt, koditon lapsi. Kaikilla muilla on joukoittain hyviä tavaroita, mutta minä olen kuin hyljätty.*** Kuinka tyhmä ja yksinkertainen minä olen! Olen hämmästyksissä. Kaikki muut säkenöivät nerollisuutta, minä olen yksinäni hämäryydessäni. Ihmiset ovat täynnä arvostelua; minä yksin olen tylsä. Minua viskataan ympäri kuin valtamerta; minä vyöryn enkä koskaan ole levossa. Kaikilla on jotain tehtävää; minä yksin olen kykenemätön ja vailla ansiota. Minä yksin olen vieraantunut ihmisistä, mutta minä riemuitsen äitini helmassa!"

"Renoncez à toute science, et vous serez libre de tout souci. Qu’est-ce que la différence entre les particules wei et a (sur laquelle les rhéteurs ont tant à dire) ? Qu’est-ce que la différence entre le bien et le mal (sur laquelle les critiques n’arrivent pas à s’accorder) ? (Ce sont là des futilités, qui empêchent d’avoir l’esprit libre. Or la liberté d’esprit est nécessaire, pour entrer en relations avec le Prin­cipe.) Sans doute, parmi les choses que les hommes vulgaires craignent, il en est qu’il faut craindre aus­si ; mais pas comme eux, avec trouble d’esprit, jusqu’à en perdre son équilibre mental. Il ne faut pas non plus se laisser déséquilibrer par le plaisir, comme il leur arrive, quand ils ont fait un bon repas, quand ils ont regardé le paysage du haut d’une tour au printemps avec accompagne­ment de vin, etc.) Moi (le Sage), je suis comme incolore et indéfini ; neutre comme l’enfançon qui n’a pas encore éprouvé sa première émotion ; comme sans dessein et sans but. Le vulgaire abonde (en connaissances variées), tandis que moi je suis pauvre (m’étant défait de toute inutilité), et comme ignare, tant je me suis purifié. Eux paraissent pleins de lumières, moi je parais obscur. Eux cherchent et scrutent, moi je reste concentré en moi. Indéterminé, comme l’immensité des eaux, je flotte sans arrêt. Eux sont pleins (de talents), tandis que moi je suis comme borné et inculte. Je diffère ainsi du vulgaire, parce que je vénère et imite la mère nourricière universelle, le Principe."

"בכול הזמנים וגם עתה חכם סובל מהחוכמה האם הצעד כאן ארוך שבין כבוד ובין שנאה או שרואים הבדל גדול שיש בין טוב ובין רע פוחד מי שעצמו גורם לפחד וגעילה לבד באמצע חג בחוסר עניינים נד־מסתובב מוסיף לי חוויות בלי כוונות כאילו רק נולדתי עיניי פקוחות לרווחה בהתפלאות של לב צופה עולם בלי לחפש דבר בלי ציפיות איפה הבית שבו אמצא לי שלווה אין כבר תקווה שאי־פעם לו אתקרב בחוסר ישע כמו עלה קטן על פני זרימה לשמור על פרנסה זו הכוונה הכללית אני נשאר בלי כוונה לבד בצד טיפש אין לי הישג שהוא בולט־להיט איני מוצלח נמוך הוא שערי מדד האחרים על כל דבר רוכשים דעות־ומודעות ובטוחים עם זה ללא טיפת ספק ורק אני בחושך יום ולילה נד לבד בלי ידע מטומטם מהילדות אל מושגים שלכולם ברורים איני מוצא את ההסברים על קרקא ים־חיים ישן־חולם־לי־דמות כל בני־האדם הם מבריקי הכישרונות גדולים הולכים למטרתם ומחפשים להצלחת העניינים רק לבדי ללא עניין כמו איזה גל באין תועלת מתנדנד תופס חלל משלוח רוח סתם שמעל ים רואים את העניינים־הרגל של בני־אדם לא אחלק לשד של אם־הטבע רק יונק"

"Hagyjatok fel a tudóskodással és megszabadultok a gondoktól. Mi különbség van igen és valóban között? Semmi. Mi különbség van jó és rossz között? Igen nagy. Amit az egész világ félve tisztel, azt nem szabad nem tisztelni. Oh, határtalan setétség! Hogy nem akar végeszakadni! Az emberek ujjongnak örömükben, mint fényes áldozati ünnepélyeken. Vagy mikor tavaszi ünnepen felhágnak a toronyba. Csak én heverek csendben, lustán, mint aki nem kaptam jelet a cselekvésre. Mint az újszülött, aki még nem tud nevetni. Fáradt vándor vagyok, akinek nincs hová fordulnia. A nagytömeg bőségben él, csak én vagyok koldus. Valóban együgyű és zavarosfejű vagyok. Az emberek világosságban élnek, csak én vagyok homályos. A tömeg víg, csak én vagyok szomorú. Nyugtalan vagyok, mint a tenger. Folyton űzetve, mint aki sehol sem tud megállni. Mindenkinek van hivatása, csak én vagyok buta paraszt. Egyedül én vagyok más, mint a többi emberek. Mert én tisztelem teremtő és fenntartó Anyámat."

"Երբ հրաժարվենք կեղծ իմաստասիրությունից, էլ ոչ մի հոգս չենք ունենա: Թեւ շատ քիչ տարբերություն կա բարձրաձայն ասված անկեղծ, հաստատակամ «այո»-ի ն կեղծ ու շողոքորթ. «այո»-ի միջե, գաղափարային տարբերությունը մի ամբողջ անդունդ է, որը ոչինչ չի կարող լցնել: Այն, ինչից մարդիկ խորշում են ու վախենում, իրոք վախ ու խորշանք է ներշնչում, բայց որքա՞ն բազմաթիվ ու անսահման խորն են այն հարցերը, որոնք մնում են անպատասխան վախի ու խորշանքի ւպատճառով: Շատ-շատերը բավարարված ու ինքնագոհ են երնում, ասես ամեն մի օրը նրանց համար տոնական ճաշկերույթ է, ասես գարնանային օրով բարձր աշտարակում նստած ինչ-որ բան են տոնում: Միայն ես եմ անտարբեր ու անհաղորդ: Ցանկություններս ասես դեռ երբեք չեն արթնացել: Ես նման եմ մանկան, որը դեռ ոչ մի անգամ չի ժպտացել: Կողքից նայողի համար ես մերժված եմ ու միայնակ, կարծես ո՛չ տուն ունեմ, ոչ ինձ սպասող մեկը: Շատ-շատերն ունեն այնքան, որ կարող են բավարարել իրենց կարիքները ն դեռ մի բան էլ խնայել: Միայն ես կարծես կորցրել եմ ամեն ինչ: Միտքս հիմար մարդու մտքի նման է: Մտքումս ունայնություն է ու քաոս: Հասարակ մարդիկ լուսավորված ու պայծառամիտ են երնում: Միայն ես եմ տգետ ու մթության մեջ: Հասարակ մարդիկ ասես լի են խորաթափանցությամբ: Միայն ես եմ բթամիտ ու շփոթված Ես նման եմ բաց ծովում մոլորվածի կամ հանգրվանելու տեղ չունեցողի: Բոլորը զբաղված են իրենց գործերով, մինչդեռ ես կարծես մի թափառական անտունի լինեմ, որը ո՛չ գործ ունի, ո՛չ որնէ գործ անելու հմտություն: Ուստի ես շատ տարբեր եմ ուրիշներից, բայց ես գնահատում եմ ինձ սնող կենսատու Ուղին:"

"Ketika kita meninggalkan pelajaran, kita tidak mendapat kesulitan. “ya” dan “yah”, kecil perbedaannya. Tapi perhatikan masalahnya, baik dan buruk; Jarak apa yang akan diisi oleh perbedaannya? Apa yang ditakuti semua orang adalah untuk ditakuti; tetapi betapa lebar dan tanpa akhir jangkauan pertanyaan yang harus didiskusikan ! Kebanyakan orang tampak puas dan senang; seakan menikmati santapan penuh, seakan berada di atas menara di musim semi. Aku sendiri yang terlihat tanpa tujuan dan tenang, karena keinginanku belum mengindikasikan keberadaannya. Aku seperti bayi yang belum bisa tersenyum. Aku tampak terbuang dan terkucil, seakan aku tak punya rumah untuk pulang. Kebanyakan orang punya cukup dan berlebih. Aku sendiri yang tampak telah kehilangan segalanya. Pikiranku adalah seperti yang dimiliki orang bodoh; aku berada dalam kondisi kekacauan. Orang biasa tampak gemilang dan pintar, sementara aku sendiri tampak dungu. Mereka tampil penuh perbedaan sementara aku keruh dan bingung. Aku tampak seakan terapung di laut, terhanyut seakan tak punya tempat istirahat. Semua orang memiliki lingkup aksi mereka, sedangkan aku tampak tumpul dan tak berkemampuan, seperti orang liar. Aku sendiri yang berbeda dari orang lain tapi aku menghargai sang ibu sejati."

"Slepptu lærdómi þínum, og þú munt verða laus við áhyggjur. Munurinn á líkum og vissu er ekki mikill. En hyldýpi er á milli góðs og ills. Það, sem menn óttast, mótar hug þeirra, og þeir munu löngum vera í myrkri. Fólk unir sér við gleði og glaum, eins og þegar haldin er fórnarhátíð eða menn litast um úr háum turni á vordegi. Ég einn er hljóður, og engin löngun hreyfir sér hjá mér. Ég er eins og lítið barn, sem er ekki farið að brosa. Ég er einmanna og yfirgefinn, eins og ég ætti hvergi heima. Almenningur hefur gnægðir góðra hluta, en ég einn virðist fara alls á mis. Ég er sem fáránlingur, frá sér numinn. Aðrir menn ljóma af hyggindum; á mig einan ber skugga. Þeir hafa ærna dómgreind; ég einn er heimskur. Ég sem borinn af bylgjum hafsins og virðist hvergi eiga búna hvíld. Allir aðrir hafa eitthvað að starfa; ég einn er duglaus og klaufalegur. Ég einn er öðruvísi en hinir, en ég heiðra hina nærandi móður allra hluta."

"Tralascia lo studio e non avrai afflizioni. Tra un pronto e un tardo risponder sì quanto intercorre? Quel che gli altri temono non posso non temer io. Oh, quanto son distanti e ancor non s'arrestano! Tutti gli uomini sono sfrenati come a una festa o un banchetto sacrificale, come se in primavera ascendessero ad una torre. Sol io quanto son placido! tuttora senza presagio come un pargolo che ancor non ha sorriso, quanto son dimesso! come chi non ha dove tornare. Tutti gli uomini hanno d'avanzo sol io sono come chi tutto ha abbandonato. Oh, il mio cuore di stolto quanto è confuso! L'uomo comune è così brillante sol io sono tutto ottenebrato, l'uomo comune in tutto s'intromette, solo io di tutto mi disinteresso, agitato sono come il mare, sballottato sono come chi non ha punto fermo. Tutti gli uomini sono affaccendati sol io sono ebete come villico. Sol io mi differenzio dagli altri e tengo in gran pregio la madre che nutre."

"学を絶てば憂い無し。唯と阿と、相い去ること幾何（いくばく）ぞ。 善と悪と、相い去ること何若（いかん）。人の畏（おそ）るる所は、畏れざるべからず。 荒として其れ未だ央（つ）きざる哉（かな）。 衆人は熈熈（きき）として、太牢を享（う）くるが如く、春、台に登るが如し。 我れ独り泊として其れ未だ兆（きざ）さず、嬰児の未だ孩（わら）わざるが如し。 ＊＊（るいるい）として帰する所無きが若し。 衆人は皆な余り有りて我れ独り＊（とぼ）しきが若し。我れは愚人の心なる哉、沌沌（とんとん）たり。 俗人は昭昭（しょうしょう）たるも、我れ独り昏昏（こんこん）たり。 俗人は察察（さつさつ）たるも、我れ独り悶悶（もんもん）たり。 澹（たん）として其れ海の若く、＊（りゅう）として止まる無きが若し。 衆人は皆な以（もち）うる有りて、我れ独り頑にして鄙（ひ）に似る。 我れ独り人に異なりて食母（しょくぼ）を貴ぶ。"

"배우는 일을 그만두면 근심이 없어질 것입니다. "예"라는 대답과 "응"이라는 대답의 차이가 얼마이겠습니까? 선하다는 것과 악하다는 것의 차이가 얼마이겠습니까? 사람들이 두려워하는 것 나도 두려워해야 합니까? 얼마나 허황하기 그지없는 이야기입니까? 딴 사람 모두 소 잡아 제사 지내는 것처럼 즐거워하고, 봄철 망두에 오르는 것처럼 기뻐하는데, 나 홀로 멍청하여 무슨 기미조차 보이지 않고, 아직 웃을 줄도 모르는 갓난 아이같기만 합니다. 지친 몸이나 돌아갈 곳 없는 사람과도 같습니다. 세상 사람 모두 여유 있어 보이는데 나 홀로 빈털털이 같습니다. 내 마음 바보의 마음인가 흐리멍텅하기만 합니다. 세상 사람 모두 총명한데 나 홀로 아리송하고, 세상 사람 모두 똑똑한데 나 홀로 맹맹합니다. 바다처럼 잠잠하고, 쉬지 않는 바람같습니다. 딴 사람 모두 뚜렷한 목적이 있는데 나 홀로 고집스럽고 촌스럽게 보입니다. 나 홀로 뭇사람과 다른 것은 결국 나 홀로 어머니 [젖]먹임을 귀하게 여기는 것입니다."

"Xwe ji `hînbűnę´ xelas ke Ű wę ti netebatî ű lez ű tirs nemîne. Çiqa cudatî di navbera `erę ´ ű `na´ de heye? Çiqasî ji hevdu dűr in `baţ´ ű `pîs´? Bi ser de, tiţtę ko xelk ję dilbitirs in Nayę ji bîr kirin. Ez ţaţ ű belvbűyî me, yekcar li Navenda xweţ nemame. Her merov dilţa ű bi kęf in, mîna Ko di ţahiya qurbaneke mezin de bin, an hildikiţin ser ţanoya Biharę. Ez bitenę dimînim, bę ko min xwe ta niha Diyar kiribe. An mîna zarokekî navpęçekî hîn nekeniyaye. Westiyayî, mîna kesekî bęhęvî dibe Ji hebűna xaniyekî ko vegeręyę. Merov hemű zędetir kęf dikin Ji ber min her tiţt li dű xwe hiţt. Ez bi hiţęn kesęn din nezan im. Wisa hiţgiran im! Merovęn orte ű normal zelal in Ű ronî ne, ez tenę ez tarî ű veţartî me. Kesęn orte her tiţtî dizanin. Ji min tenę re her tiţt nixumandî dixuye. Wisa rast! Mîna oqyanosę. Li derdorę hildipeke ű pęl dide! Wiha dixuye ko ti cih bo bęhnderxistinę nîne. Her kes armanceke di serî de heye. Ez tenę ez wisa nezan im mîn gundiyekî. Ez tenę ji merovan cuda me. Ez tenę ko dayik min bi xwarin dike Dilţa me."

"Atmetiet savu pārgudrību: Un kļūstiet brīvi no rūpēm! Starp “jā” un “tā liekas” vai ir kāda atšķirība? Starp labo un ļauno vai liela ir starpība? Taču to, ko godina visi, Nevar bez bijības bīdīt malā. Kur gan ir pasaules zūdībai robeža, kur ir tās gals? Ļaudis pūlī visi ir līksmojoši, It kā svinētu upura svētkus. Kā pavasarī augstā tornī uzkāpuši. Es viens pats esmu domīgs un netiecos ko paveikt, Kā tikko dzimušais, kas smieties vēl nav spējīgs, Kā gurdens ceļa gājējs, kam tēvu zemes nav. Ļaudīm pūlī visa ir papilnam, Tikai vienīgi man it kā nav nekā. Gluži kā muļķim man nav nekādu vēlmju, Viss tik juceklīgs šķiet un tik neskaidrs. Cilvēki pasaulē visi tik uzbudināti, Tikai es viens esmu nesatraukts. Visi ļaudis tik pacilāti un mundri, Tikai es viens esmu vienaldzīgs. Iekšēja nemiera caurstrāvots kā jūra Klīstu bez mērķa kā vējš, kam apstājas nav. Cilvēkiem pūlī visiem ir ko darīt, Tikai es viens esmu dīkdienīgs, gluži kā slaists. Tikai es viens esmu citāds nekā šie ļaudis, Jo es turu cieņā Māti Barotāju."

"Zodra je ophoudt met leren krijg je ook geen discussies meer. Hoe groot is het verschil tussen ja en nee? Wat is het verschil tussen goed en kwaad? Moet ik vrezen wat anderen vrezen? Onzin. Mensen zijn vrolijk en stralend, ze offeren heilige koeien, ze dansen door de lentetuin. Ik ben echter kalm en op mijzelf gericht. Zoals een pasgeboren kind dat nog niet kan lachen. Ik ben alleen, zonder huis om naar terug te keren. Anderen hebben meer dan ze nodig hebben. Alleen ik heb niets, ik ben een dwaas en ik ben onzeker. Anderen zijn duidelijk en helder, alleen ik ben zacht en vaag. Anderen zijn scherp en slim, alleen ik ben saai en kinderlijk. Ik ga, vlak als de oceaan, richtingloos als de rusteloze wind. Iedereen is gevestigd en doelgericht, alleen ik ben koppig en blijf buiten. Ik weet dat de natuur mijn grote bron is."

"Kiedy będzie zniszczona “uczoność”, wtedy nie będzie i troski. Jakże niewielka jest różnica pomiędzy obietnicą i pochlebstwem, i jak wielka jest różnica między dobrem i złem. Należy unikać tego, czego ludzie się boją. O! Jakiż zamęt tam, gdzie wciąż jeszcze nie ustalono porządku. Wszyscy ludzie są radośni, jak gdyby obecni byli na uroczystym przyjęciu lub świętowali nadejście wiosny. Tylko ja jeden jestem spokojny i nie wystawiam siebie na światło. Podobny jestem do dziecka, które nie pojawiło się na świecie. O! Spieszę! Wydaje się, że nie ma miejsca, gdzie mógłbym się zatrzymać. Wszyscy ludzie pełni są pragnień, tylko ja jeden podobny jestem do tego, który ze wszystkiego zrezygnował. Jestem sercem głupiego człowieka. O, jakże ono jest puste! Wszyscy ludzie pełni są światła. Tylko ja jeden pogrążony jestem w mroku. Wszyscy ludzie są zaciekawieni, tylko ja jeden jestem obojętny. Jestem jak ten, kto unosi się w przestworzach mórz i nie wie, gdzie by się zatrzymać. Wszyscy ludzie ujawniają swe zdolności i tylko ja jeden podobny jestem do głupiego i nikczemnego. Tylko ja jeden różnię się od innych tym, że dostrzegam źródło życiodajne."

"Quando se diz "não" ao estudo vai-se a inquietação. Entre um sim e um não qual a distinção ? Quando bem e mal se diferenciam ? O que os homens temem não pode-se não temer ? Estéril! Esse nem sim nem não! O povo está radiante Como na alegria da festa sagrada Como no subir nos altos na primavera... E só eu, hesitante, não recebi sinais auspiciosos; Como um recém-nascido que não sabe brincar; Uma marionete sem saber para onde voltar. O povo tem o supérfluo; E só eu sou como esquecido. Eu, com um coração idiota; Confuso e obscuro. As pessoas são brilhantes; E só eu sou ofuscado e tolo. As pessoas são vibrantes; E só eu sou melancólico. Irrequieto como o mar Rodopiando como o vento sem lugar. O povo tem suas metas E só eu sou teimoso e tosco. Mas só eu sou diferente dos outros Pois honro a Mãe nutriente."

"Lăsaţi cercetarea speculativă, sterilă şi veţi fi gradat eliberaţi de toate neliniştile. Deosebirea dintre “desigur” şi “poate că” este destul de mică. Dar între o faptă bună şi una rea deosebirea este foarte mare. Vai! Greu e să nu-ţi fie frică de ceea ce se tem oamenii. Suntem într-un pustiu fără iubire, sterp şi aparent fără de sfârşit; totuşi oamenii se zoresc bucuroşi – ca şi cum s-ar urca primăvara pe culmi! Numai eu sunt sfios. Dorinţele mele n-au încolţit încă. Sunt ca un copilaş care n-a zâmbit încă mamei sale. Rătăcesc la întâmplare, ca un pripăşit care nu ştie încotro s-o apuce. Toţi ceilalţi au prisos, eu singur sunt despuiat de toate. Sunt o minte simplă şi ştiu doar că nu ştiu nimic. Oamenii sunt luminaţi, numai eu trăiesc în beznă; ei sunt toţi isteţi, numai eu sunt spiritul greoi. Sunt agitat ca oceanul, umblu fără oprire. Fiecare are un lucru; eu singur sunt incapabil să mai posed ceva. Sunt deosebit de toţi ceilalţi oameni prin modul meu de a fi. Da, dar mă odihnesc în preajma preaslăvitei Maicii Mele şi a Universului."

"Когда уничтожено будет учение, то печали не будет. Как велика разница между простым и сложным! Как велика разница между добром и злом! Необходимо бояться того, чего люди боятся. О, дико! еще далеко до средины. Многие держат себя важно, словно получают жертвенное мясо, словно весной восходят на башню. О, как я прост! Во мне нет ничего определенного, как в младенце, еще не достигшем детства. Я как будто несусь, но не знаю, куда и где остановлюсь. Многие люди богаты, но я ничего не имею, как будто все потерял. Я прост, как душа глупого человека, но люди света блестят. Я один темен, но люди света просвещены. Я один страдаю душевно; волнуюсь, как море; блуждаю и не знаю, где остановиться. Многие люди делают то, к чему способны, но я один глуп и мужиковат. Я один отличаюсь от других тем, что люблю питаться у матери."

"Prenehaj razmišljati in končaj svoje probleme. Kakšna je razlika med da in ne? Kakšna je razlika med uspehom in porazom? Ali moraš ceniti kar drugi cenijo, izogibati, čemur se drugi izogibajo? Kako nesmiselno! Ostali ljudje so vzburjeni, kakor da bi bili na paradi. Meni ni mar, jaz sem brezizrazen, kot dojenček preden se začne smejati. Ostali ljudje imajo kar hočejo; Jaz nimam v lasti ničesar. Mene nese kot nekoga brez doma. Sem kot bebec, moj um je tako prazen. Ostali ljudje ljubijo svetlobo; jaz sem temen. Ostali ljudje so postavni, jaz sem omejen. Ostali ljudje imajo namen; jaz ne vem. Mene nese kot val na oceanu, piham tako brezciljno kot veter. Sem drugačen od običajnih ljudi. Jaz pijem iz prsi Velike Matere."

"Bli av med kravet att "lära" och "oro" kommer att försvinna. Hur stor skillnad är det mellan "ja" och "nej"? Hur långt ifrån varandra är "god" och "ond"? Dock vad människorna fruktar kan inte åsidosättas. Jag är splittrad, och har aldrig varit i det behagliga centrum. Alla människor uppskattar sig själva, som om de är på fest. Jag förblir ensam, har inte ännu visat mig. Som ett spädbarn som ännu inte har skrattat. Trött, som en förtvivlad som inget hem har att återvända till. Alla människor uppskattar det speciella Men jag har lämnat allting bakom mig. Jag är okunnig om andras tankar. Så tråkigt! Medan de flesta är klartänkta och glada, är jag ensam oansenlig. De flesta vet allting. För mig verkar allt som i ett dunkel. Så trist! Som havet. Blåser bara runt! Det tycks inte finnas någon plats att vila på. Alla har ett mål i sikte. Jag är som en okunnig bondlurk. Jag är inte som andra folk. Jag vill bli uppfödd av Modern."

"Bilge kişi çoğu zaman kıskanılır; çünkü diğerleri bilmez ki Tao tarafından büyütüldüğü halde o da onlar gibi ölümlüdür. Bilgeliği arayanlara verilen tavsiye, nazari yolları bırakmaları ve çabalamaya son vermeleridir. Ancak o zaman evet ve hayırın ayrımlandıktan sonra ayırdına varıldığını öğrenirler. Bilge kişinin menfaatinedir diğerlerinin korktuklarından korkmaması; ama diğerlerinin menfaatinedir ziyafetten zevk alabilmeleri veya yürüyüşe çıkabilmeleri, bir mani olmadan, taraçalanmış kırlarında baharın. Bilge kişi bulutlar gibi sürüklenir, belli bir yeri olmadan. Daha gülümseye başlamamış, yeni doğmuş bir bebek gibi kendini ifade etmeye çalışmaz. Gözlerinde ihtiyacı olandan fazlasına sahip olanların; bilge kişi çulsuzdur ve bir ahmaktır, sadece Tao'nun doğduğu şeye kıymet verir. Bilge kişi muğlâktır. Ne parlak ne de saf olmadığı için ve kendisine, bazen hem donuk ve güçsüz, hem de aklı karışmış ve utangaç gözükür. Geceleyin okyanus gibi, huzurlu ve dingindir; ama aynı anda kış rüzgârı gibi yakıcıdır."

"Припини зберігати вірність речам, до яких прив’язаний, — і ти звільнишся від горя і жалості до себе! Тільки зробивши так, можна знайти істинну Опору* в житті! Хіба не варто заради цього відмовитися від загальноприйнятих у народі сподівань і звичаїв? Як ж велика різниця між добром і злом! Не роби того, чого не бажає інший, — тільки цим одним принципом уже можна зменшити хаос, установити в суспільстві порядок. Але поки... всі люди віддаються неробству... І хаосом охоплене суспільство... Тільки я один спокійний і не виставляю себе на загальні оглядини. Я подібний до дитини, яка взагалі не народилася в цьому світі ледарства... Всі люди полонені мирськими бажаннями. І тільки я один відмовився від усього, що цінне для них. Я — до цього всього байдужий. Всі люди живуть у своєму егоцентризмі. Один тільки я обрав — позбутися його. Я — пливу Потоком Свідомості в Просторі і не знаю, коли зупинюся... Я — у серці своєму пізнаю Дао! О, яке ж Воно надтонке! Я вирізняюсь од інших тем, що ціную Те, Що створило всі наші життя."

"Tuyệt học vô ưu. Duy chi dự a, tương khứ kỷ hà. Thiện chi dữ ác tương khứ nhược hà. Nhân chi sở úy, bất khả bất úy. Hoang hề kỳ vị ương tai. Chúng nhân hi hi như hưởng thái lao, như đăng xuân đài. Ngã độc bạc hề kỳ vị triệu, như anh nhi chi vị hài. Luy luy hề nhược vô sở qui. Chúng nhân giai hữu dư, nhi ngã độc nhược di. Ngã ngu nhân chi tâm dã tai. Độn độn hề chúng nhân chiêu chiêu, ngã độc hôn hôn. Chúng nhân sát sát, ngã độc muộn muộn. Đạm hề kỳ nhược hải. Liêu hề nhược vô chỉ. Chúng nhân giai hữu dĩ nhi ngã ngoan thả bỉ. Ngã độc dị ư nhân, nhi quí thực mẫu."